DİLSİZİM
içimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı
miskinligimden degil bu minnet
çaresizim seni sevdigimi söyleyemem


                   dilsizim

çırpınmayı bile unutmuş bir serce gibi
saklarım gögsüme kanatlarımı
kadınlıgın öyle karşıma dikildikçe
utanırım seni sevdigimi söyleyemem

                     dilsizim

bilinç denen şey seffaf bir hançer
her gece deşer yaramı
yıllar divane ömrümden zulümle geçer 
halsizim seni sevdigimi söyleyemem

                     dilsizim

eski yalnızlıklar soframdaki nicedir
hayatla katlayamam yorgun yasımı
büyük asklar hep gecikmeli gelir
garibim seni sevdigimi söyleyemem.

                      dilsizim

erken geldin dünyaya,benden önce
benden önce koştun yollarımı,
şu ince yagmur dinince
gidecegim seni sevdigimi söyleyemem

                     misafirim
Yalancı Dünyanın Yalancı İnsanı
Benden sevmemi beklemeyin artık bu hayatı
Ben en başta yaptım sevmek denen o hatayı
Sevemem artık seni yalancı dünyanın yalancı insanı
İyice ezberledim artık kitap kitap okudum acıları…

Düşmem artık o aşk denen tuzağa
Bu sabah verdim seni seven yüreğimi rüzgarlara
Alsın onu götürsün götürebildiği kadar uzağa
İnanmam artık seviyorum diyene bundan sonra…

Yok benim hislerim, duygularım.
Hepsini bu ayrılık yolunda harcadım.
Ah nasıl da sevdiğine inandım
Yalancı dünyanın yalancı insanı

Kalbimi sattım ben buz gibi yalnızlıklara
Umrumda değil artık ne vuslat ne de sevda
Benim bundan sonra işim olmaz aşkla
Yalancı dünyanın yalancı insanı…

Ne sevmekte huzur gördüm ne de sevilmekte
Bu sevda her gün benden bir parça ben götürmekte
Bu gidişle benim sonum bilinmemekte
Kanmam artık seni seviyorum diyen dillere

Her söz yalan bu dünyada
Mutlaka bitermiş her sevda
Seni farklı sanmıştım ben aslında
Yalancı dünyanın yalancı insanı

Umutlarımı hayallerimi çaldın benden
Hiç düşünmedin halimi öylece çekip giderken
Ben soğudum bu hayattan erkenden
Yalancı dünyanın yalancı insanı 

                              






Gitmeseydin Keşke..
Sorma yar! sorma bana,
Nasılsın diye..
Keyfim yok hiç bu günlerde..
Sensiz nasıl yaşanırsa,
Öylesine yaşıyorum işte..
Kolum kanadım kırık,
Boynumu büküyor bu yalnızlık...
Kahrediyorum kendime..
Seni sessiz sedasız yolcu edişime,
Gitme kal ne olur diyemeyişime
Ve sensizliğime..
Gitmeseydin yar,
Böyle zamansız gitmeseydin keşke…

Her gün doğumunda,
Şafakla birlikte,
Sen açıyorsun gözlerini içimde..
Seninle başlıyor her yeni gün..
Seni soluyorum her nefeste..
Baktığım her yerde seni görüyorum.
Gün bitiyor seninle..
Sen kokan yastığıma başımı koyuyorum..
Seni uyutuyorum yüreğimde..
Düşlerimde sana kavuşuyorum..
Öylesine yaşıyorum işte..
Gitmeseydin yar!
Böyle zamansız gitmeseydin keşke.

Küçük bir çocuğun,
Saf ve tertemiz sevgisi gibi,
Hiç karşılıksız,beklentisiz sevdim seni..
Düşen bembeyaz kar taneleri gibi..
El değmemiş, kirlenmemiş,
Yüreğim gibi, can gibi sevdim seni..
Bana bıraktığın hatıralarla birlikte,
Yaşıyorum işte öylesine..
Gitmeseydin yar!
Böyle zamansız gitmeseydin keşke...


Birlikte yaşlansaydık seninle..
Birlikte bükülseydi belimiz..
Birlikte saçlarımıza aklar düşseydi..
Yürürken sen koluma girseydin..
Ben senin kahveni kırk yıl pişirseydim..
Her gece göğsüne sokulup..
Kulağına şiirler fısıldayarak uyutsaydım seni
Yürek vuruşlarını dinleyerek dalsaydım düşlere
Ve bir gece ansızın,ellerin ellerimde,
Son bir nefes verip, ölseydik birlikte..
Gitmeseydin yar!
Beni bırakıp böyle, gitmeseydin keşke..




Bu şiirimi hayat arkadaşını, can yoldaşını yitirmiş tüm yüreği yaralı insanlara armağan ediyorum..
**BUDA GEÇER **